اگر تمرکز وب سایت شما بر مخاطبانی در پهنه‌ی بین‌المللی است ، احتمالا مدت‌زمانی را صرف اندیشیدن به بهترین راه ها برای سئوی بین المللی سایتتان برای کشورهای مختلف کرده‌اید.
وقتی بخواهید محتوایتان را به مخاطبانی بین‌المللی برسانید ، باید چند تصمیم مهم برای سئو و ساختار دامنه سایتان بگیرید. کلید این ماجرا تعیین کردن ساختار دامنه‌ای است که به آن نیاز دارید، اما هنگام استفاده از یکی از این ساختارها اعمال پیشنهادشده‌ی چندی هم هست که باید آنها در ذهن داشته باشید ، به‌ویژه اگر محتوایتان به زبانی دیگر منتشر خواهد شد.
در ادامه به انواع و اقسام گزینه‌های موجود در میان ساختارهای دامنه خواهیم پرداخت، شیوه‌ی تفسیر گوگل از این ساختارها را شرح خواهیم داد و بعضی از نکته‌ها و بررسی‌های اصیل را درباره‌ی استفاده‌ی بهینه از سئوی بین‌المللی با شما در میان خواهیم گذاشت.
اقسام ساختار دامنه برای سئو بین المللی
اساسا برای بر پا کردن معماری بین‌المللی دامنه‌یتان سه گزینه پیش روی شما است:
-
یک دایرکتوری فرعی کشوری پس از gTLD
در این روش اگر دامنه‌ی شما چیزی شبیه domain.com باشد، شما پوشه‌ی domain.com/german/ را به مخاطبان آلمانی‌زبان و مثلا پوشه‌ی domain.com/UK/ را به کاربران انگلیسی اختصاص می‌دهد.
این پوشه را دایرکتوری فرعی (subdirectory) می‌خوانند و پس از دامنه‌ی عام سطح‌بالا ( یا همان org. یا net. یا امثال این دو) ــ که به آن gTLD (Generic Top-Level Domain) گفته میشود ، می‌آید. شما می‌توانید از این پوشه‌ها برای مقاصد دیگری سوای تعیین کشور هم استفاده کنید؛ مثلا سایت هاب‌اسپات دایرکتوری فرعی‌ای دارد که به شما نشان می‌دهد شما در وبلاگ /marketing/ هستید.
یک نکته را در استفاده از آدرس صفحات برای تفکیک مخاطبان نباید فراموش کرد: برای آنکه موتورهای جستجو معنای عبارت‌های به‌کاررفته در نام دایرکتوری فرعی را دریابند، شما باید از عبارات مصطلح در آن زبان برای اشاره به کشورها استفاده کنید؛ مثلا برای انگلستان the U.K.، uk، England، و G.B. همه پذیرفتنی‌اند اما UnitedK و GrBr نه.
-
یک زیردامنه‌ی کشوری قبل از gTLD
در حالی که پیاده‌سازی دایرکتوری فرعی می‌تواند گزینه‌ای آسان و ارزان باشد، اما افراد گاه به دشواری می‌توانند به‌صرف نگریستن به آدرس صفحات متوجه شوند صفحه‌ای که می‌بینند چه مکانی را هدف قرار داده است.
این دشواری ما را به گزینه‌ی دیگر، یعنی بخش‌بندی، می‌رساند: استفاده از دامنه‌های فرعی. برای مثال دامنه‌ی فرعی مخاطبان انگلیسی چیزی شبیه uk.domain.com خواهد بود و دامنه‌ی فرعی مخاطبان اسپانیایی‌زبان چیزی همچون es.domain.com.
پیاده‌سازی دامنه‌های فرعی کاری به‌نسبت آسان است اما، همچون دایرکتوری‌های فرعی، استفاده از دامنه‌های فرعی هم می‌تواند فهم آن را که چه محتوایی در این آدرس نشان داده خواهد شد برای افراد تاحدی دشوار کنند. همچنین پیاده‌سازی این روش می‌تواند در قیاس با استفاده از ساختار پوشه‌ای هزینه‌ی بیشتری به شما تحمیل کند.
-
یک دامنه‌ی سطح‌بالای کشوری (vvTLD) به‌جای gTLD
در این روش یک سایت کانادایی آدرسی شبیه domain.ca خواهد داشت و یک سایت مکزیکی آدرسی شبیه domain.mx . یعنی اختصار کشوری کاملا جای دامنه‌ی سطح‌بالای com. را خواهد گرفت.
پیاده‌سازی این معماری می‌تواند پیچیده‌ترین و هزینه‌برترین گزینه‌ی پیش روی شما باشد، زیرا شما باید برای هر کشور هدف دامنه‌ای جداگانه خریداری کنید. افزون بر این، با آنکه یک دامنه‌ی com. را می‌توان با حدود ده دلار خریداری کرد، بعضی TLDها بیش از هزار دلار برای شما هزینه دارند و در ضمن شما را ملزم می‌کنند که در آن کشور حضور فیزیکی داشته باشید.
در ادامه بیشتر به این گزینه‌ی پردردسر خواهیم پرداخت.
استفاده از گزینه‌های مذکور در استراتژی سئوی بین‌المللی تان
اگر محتوایی را ترجمه می‌کنید که پیشاپیش به زبانی دیگر و در دایرکتوری فرعی یا دامنه‌ی فرعی دیگری وجود دارد، مطمئن باشید که گوگل به سایت وب شما برچسب محتوای تکرار نخواهد زد. گوگل می‌داند که شما چه می‌کنید و به شما اجازه‌ی این کار را خواهد داد.
همچنین اغلب موتورهای جستجو محتوای تکراری را مجازات نمی‌کنند ، بلکه آن را فیلتر می‌کنند. این یعنی آنکه اگر شما مقاله‌ای را به دو زبان منتشر کرده باشید، هر دوی این مقالات برای مخاطبان بین‌المللی متناسب با هر زبان رتبه‌ی خود را در میان نتایج کسب خواهد کرد.
حال به نکاتی اشاره می‌کنیم که باید هنگام پی گرفتن یکی از این ساختارهای سه‌گانه‌ی آدرس صفحات آنها را در ذهن داشته باشید:
شما به تگ‌های متای چندزبانی سئو نیاز خواهید داشت
از آنجا که، از چشم خوانندگان و گوگل، دایرکتوری‌ها و دامنه‌های فرعی شما سایت‌های وب کاملا مستقلی برای کشورهای مختلف نیستند، استفاده از تگ‌های متا مهم خواهد بود.
تگ‌های متا خطوطی در کد HTML یک صفحه‌ی وب مفروض هستند که به گوگل، هنگام خزیدن در آن صفحه، بافت و زمینه‌ی متناسب با آن صفحه را منتقل می‌کنند. سرصفحه‌ها (هدر)، کلیدواژه‌ها، و دیگر عناصر ساختار یک مقاله بعضی از تگ‌های متای مهم هستند. اما زبان یکی از بهترین تمهیدهای سئوی چندزبانی یا سئوی بین المللی است که شما در اختیار دارید.
در کد HTML، تگ متای زبان برای زبان انگلیسی چیزی شبیه این است: <html lang=”en”>. این تگ همه‌ی متنی را که به این زبان نوشته شده است در بر می‌گیرد و به گوگل کمک می‌کند آنچه می‌خواند و مخاطبان آن را بفهمد.
در تگ‌های متا باید از همان اختصارات کشوری و زبانی‌ای استفاده کنید که در نام دایرکتوری‌ها یا دامنه‌های فرعی آنها را به کار برده‌اید. مثلا اگر دامنه‌ی فرعی مکزیکی شما mx.domain.com است، تگ متایی که به هر یک از پست‌های وبلاگی‌تان ذیل این دامنه‌ی فرعی اضافه می‌کنید <html lang=”es-MX”> خواهد بود، با این هدف که نشان دهید مخاطب صفحه‌ی شما اسپانیایی زبان‌های اهل مکزیک هستند.
با این کار، هرگاه گوگل، به‌قصد تنظیم کردن سرپ‌ها (صفحه‌ی نتایج موتور جستجو) متناسب با کشورهای دیگر، محتواهای بازنشرشده را می‌خزد، به لایه‌ی دیگر از داده‌ها دسترسی خواهد یافت.
بیشتر بخوانید : آشنایی با صفحه نتایج جستوجوی گوگل SERP
دامنه‌های ccTLD ارزشمندند اما تعهد بسیاری را هم بر دوش شما می‌گذارند
گره کار با دامنه‌های ccTLD آن است که گوگل اقتدار صفحه را از دامنه‌ی اصلی شما به دامنه‌ی ترجمه‌شده منتقل نمی‌کند. هرچند اگر شما محتوایتان را با روش‌های دیگر به‌خوبی بهینه‌سازی کنید، به دست آوردن مجدد این قدرت ارگانیک نسبتا سریع رخ خواهد داد.
از سوی دیگر گوگل به دایرکتوری‌ها و دامنه‌های فرعی با TLD واحد بسیار طبیعی‌تر اعتبار سئو می‌دهد.
گوگل همچنین به‌روشنی بیان کرده است که خودش از ccTLD برای تعیین جهت‌گیری کشوری استفاده می‌کند. بنابراین اگر منابع مالی و فنی کافی را در اختیار دارید، استفاده از ccTLD فکر خوبی خواهد بود.
اما ccTLD می‌تواند گران باشد و پیچیدگی نصب آن می‌تواند به اشتباهات هزینه بری بینجامد، بنابراین بسیاری از وب‌مسترها فقط در صورتی دل به دریای ccTLD می‌زنند که این کار تأثیر مثبتی در خروجی نهایی سئو داشته باشد.
و این یعنی یا انجام این کار باید به تغییری واقعا چشمگیر در رتبه‌بندی سایت در نتایج جستجو بینجامد، به این صورت که برای ccTLD ها امتیازی در نظر گرفته شود (که گوگل چنین چیزی را گزارش نکرده است)، یا آنکه کاربران استفاده از ccTLD را بپسندند و این موضوع به‌نحو معناداری بر میزان کلیک ورودی سایت وب اثر بگذارد.
مردم چگونه دامنه‌ی شما را می‌بینند؟
از آنجا که برای پیش‌گویی رفتار افراد بهترین راه این است که از خود کاربران بپرسیم چه چیزی را بیشتر می‌پسندند، من تصمیم گرفتم با کمک ابزار SurveyMonkey’s Audience ، که داده‌هایی را از چند میلیون پاسخ‌دهنده در آمریکا، استرالیا و انگلستان گردآوری می‌کند ، یک نظرخواهی به راه بیندازم.
پاسخ‌دهندگان به‌صورت تصادفی انتخاب شده‌اند، و از آنجا که نمونه‌ی افراد انتخابی از نظر آماری اهمیت دارد، این نمونه باید به‌مقدار زیادی بازتاب رفتار واقعی کاربران باشد ــ این نوع نظرخواهی پیش‌تر حتی برای پیش‌بینی درست نتایج انتخابات ۲۰۱۲، ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ نیز استفاده شده است.
برای انجام این نظرخواهی با سم ملیکارجونن (Sam Mallikarjunan)، استراتژیست اجرایی شرکت هاب‌اسپات، همراه شدم تا پرسش‌نامه‌ها را طراحی و تحلیل کنیم. ما دو پرسش‌نامه‌ی تقریبا همسان ایجاد کردیم: یکی برای پاسخ‌دهندگان آمریکایی و دیگری برای پاسخ‌دهندگان استرالیایی، که هر یک از این دو گروه نمونه‌ای بودند بازتاب‌دهنده‌ی رفتار کاربران آن کشور.
آنچه یافتیم این بود:
اگاهی کاربران نسبت به ccTLD
پیش از اینکه بفهمیم مردم چه نسبتی را با دامنه‌های سطح‌بالای کشوری (ccTLD) برقرار می‌کنند، باید از صحت این فرض اطمینان حاصل کنیم که کاربران از وجود دامنه‌های سطح‌بالای عمومی باخبرند. تا آنجا که می‌دانیم بازاریابان دغدغه‌ی بسیاری برای آنکه دامنه‌یشان .com ، .info ، یا حتی .com.mx باشد دارند، اما کاربران شاید حتی متوجه این موضوع هم نشوند.
برای مستحکم کردن این مبنا، ما از پاسخ‌دهندگان خواستیم که از میان چند گزینه آن دامنه‌های سطح‌بالایی را که ممکن است توسط یک مؤسسه‌ی غیرانتفاعی استفاده شود ، انتخاب کنند. تقریبا همه‌ی پاسخ‌دهندگان به‌درستی دامنه‌ی سطح‌بالایی را که به .org ختم میشود به عنوان آن دامنه‌ی سطح‌بالایی انتخاب کردند که به احتمال بیشتر توسط مؤسسات غیرانتفاعی استفاده میشود؛ صرفا چهار درصد از پاسخ‌دهندگان آمریکایی در انتخاب دامنه‌ی سطح‌بالای درست تردید داشتند، اما این عدد در پاسخ‌دهندگان استرالیایی سیزده درصد بود.
برای اطمینان به آگاهی افراد از دامنه‌های سطح‌بالای کشوری، ما می‌خواستیم بدانیم که آیا کاربران میان دامنه‌های سطح‌بالای کشوری و کشورها پیوندی برقرار می‌کنند یا نه. ما از پاسخ‌دهندگان خواستیم که مکان یک کسب‌وکار محلی را که از افزوده‌ی دامنه‌ی سطح‌بالای .ca استفاده می‌کند مشخص کنند. اکثریت پاسخ‌دهندگان به‌درستی کانادا را انتخاب کردند.
شگفت آنکه ۶۷ درصد از استرالیایی‌ها پاسخ درست را انتخاب کردند، اما صرفا ۶۲ درصد آمریکایی‌ها چنین کردند. علاوه بر این، آمریکایی‌ها (۲۳ درصد) بیشتر از استرالیایی‌ها (۱۵ درصد) در دام گزینه‌ی انحرافی کالیفرنیا افتادند.
بر مبنای نتایج پیشین، به نظر می‌سد که کاربران از دامنه‌های سطح‌بالای کشوری در آدرس دامنه‌ها آگاه‌اند و همچنین معمولا ارتباط آنها با کشورها را متوجه می‌شوند. اما بدون دانستن اینکه آیا کاربران بر مبنای دامنه‌های سطح‌بالا تصمیم می‌گیرند یا نه، استفاده از یک دامنه‌ی سطح‌بالای کشوری می‌تواند صرفا بخشی عبث از آدرس سایت، و بی هیچ تردیدی فاقد ارزش سرمایه‌گذاری باشد.
بنابراین آزمون واقعی برای انتخاب دامنه‌های سطح‌بالا چگونگی تأثیر آن بر بازگشت سرمایه است. دقیق اندازه گرفتن این نوع نقطه‌ی داده در پرسش‌نامه‌ای که مشتریان حقیقتا محصولی را نمی‌خرند دشوار است، اما می‌خواستیم سعی کنیم و ببینیم که آیا ممکن است راهی برای اندازه‌گیری تصمیم‌های خرید نیز وجود داشته باشد یا نه.
تأثیر دامنه‌های سطح‌بالای کشوری بر درآمد
برای رسیدن به این نتیجه، ما دو خرده‌فروش آنلاین متفاوت را در کنار هم قرار دادیم و از پاسخ‌دهندگان خواستیم که آن بنگاهی را انتخاب کنند که احتمالا قابل‌اتکاترین تحویل فوری را دارد. فرض بر این بود که پاسخ‌دهندگان حمل کالا توسط یک خرده‌فروش درون‌کشوری را سریع‌تر از یک فروشگاه بین‌المللی می‌دانند.
در پرسش‌نامه‌ی آمریکایی ما Amazon.co.jp را با BestBuy.com مقایسه کردیم و در پرسش‌نامه‌ی استرالیایی Bigw.com.au، یک خرده‌فروش شناخته‌شده‌ی آجر و مصالح، شبیه سایت آمریکایی Target.com، را با این سایت آمریکایی. (واقعیت جالب: یک سایت با عنوان Target ــ با آدرس target.com.au ــ در استرالیا هم وجود دارد اما ارتباطی با شرکت آمریکایی Target ندارد ــ در ادامه بیشتر به این موضوع خواهیم پرداخت.)
قصد از این پرسش وقوف به این بود که آیا کاربران بر نام دارای اعتبار برند متمرکز می‌شوند یا بر افزوده‌ی نام دامنه.
در آمریکا، درحالی‌که ۳۹ درصد گفتند هر دو سایت احتمالا حمل‌ونقل قابل‌اتکایی را عرضه می‌کنند ــ به این معنا که هر دو دامنه‌ی سطح‌بالا توانایی حمل از مبدأ آمریکا را دارند ــ همچنان ۴۲ درصد بر این باور بودند که سایت Best Buy با دامنه‌ی سطح‌بالای .com احتمالا گزینه‌ی بهتری خواهد بود. استرالیایی‌ها احتمالا به‌سبب سایت وب اشتباهی Target گیج شده‌اند، زیرا ۶۱ درصد آنها گفته‌اند که هر دو سایت احتمالا حمل‌ونقل قابل‌اتکایی را عرضه خواهند کرد، ۳۴ درصد هم Big W را انتخاب کردند.
داده‌های به‌دست‌آمده از این پرسش تاحدی فاقد قاطعیت هستند، اما به‌هرحال می‌توانیم این را بگوییم که به‌رغم نادیده گرفتن شدن افزوده‌های دامنه توسط گروه پرتعدادی از کاربران، همچنان بهتر است برای فروش آنلاین از افزوده‌های دامنه‌ی مأنوس استفاده کرد.
چه باید کرد؟
اگر بخواهیم به سراغ پرسش اصلی برویم باید بپرسیم: اگر شما منابع لازم برای ساختن یک معماری مبتنی بر دامنه‌ی سطح‌بالای کشوری را در اختیار نداشته باشید چه باید بکنید؟
بستگی دارد. بر مبنای داده‌هایی که ما گردآوری کرده‌ایم، می‌توانیم با قاطعیت اعلام کنیم که کاربران از تفاوت میان دامنه‌های سطح‌ها بالا آگاه‌اند و تصمیم‌هایشان را بر اساس این دامنه‌ها می‌گیرند؛ با این حال همچنان نمی‌توان درباره‌ای اینکه اهمیت واقعی این دامنه‌های سطح‌بالا تا چه حدی است قضاوتی نهایی کرد.
یک نقطه‌ی خوب برای آغاز کار فهرست کردن کسب‌وکارتان در دایرکتوری‌های مختص به کشورها است. این کار به آن بخش از سایت شما که با آن کشور مرتبط است یا به دامنه‌ی کشوریتان کمک می‌کند که پیوندهای درون‌سوی باکیفیتی را برای سایت وب شما ایجاد کنند ــ و با این کار، اگر در حال تلاش برای تبدیل آن به پشتیبانی برای یک دامنه‌ی تازه هستید، اقتدار صفحه‌ی شما را تقویت می‌کنند.
از Google Local استفاده کنید و برای یافتن راهنماهای (دایرکتوری‌ها) محبوب سایت‌های وب و وبلاگ‌ها جستجویی بکنید، راهنماهایی که ترویج سایت جدیدتان در آنها به تلاشش بیرزد. گره زدن کاربران و راهنماهای فرانسوی با بیش از ۸۰ درصد پیوندهای درون‌سوی دامنه‌یتان (چه به‌شکل http://fr.domain.com و چه به‌شکل http://www.domain.fr) به موتورهای جستجو خواهد فهماند که باید ترافیک از مبدأ فرانسه را به‌شیوه‌ای مناسب در این دامنه‌ها متمرکز کنند.
اگر بحث شما در این باره است که آیا دامنه‌ی سطح‌بالای کشوری گزینه‌ی مناسبی برای سایت شما است یا نه، شاید خوب باشد به کمک AdWords دست به آزمونی بزنید: از یک دامنه‌ی سطح‌بالای کشوری به‌عنوان آدرسی استفاده کنید که به کاربران نشان داده میشود و سپس بسنجید که آیا هیچ تغییری در نرخ کلیک ورودی (CTR) پدید می‌آید یا نه. راه دیگر این است که از یک پرسش‌نامه استفاده کنید و از مشتریانتان صرفا این را بپرسید که آیا آنها خرید از یک دامنه‌ی محلی را ترجیح می‌دهند یا خیر.
پس از گفتن همه‌ی این نکات، اگر بودجه و زمان پیاده‌سازی لازم برای ایجاد دامنه‌های سطح‌بالای کشوری را در اختیار دارید، مطمئن باشید که دست زدن به این کار تصمیم نادرستی نیست. موفق باشید!
